Nie zblakną jak farba, nie odkleją się jak tapeta. Łatwo je oczyścić z kurzu i zabrudzeń. Panele moga być na ścianach w każdym pomieszczeniu. Na dodatek bez kłopotu poradzimy sobie z tym zadaniem samodzielnie.
Najczęściej przypominają tradycyjną boazerię drewnianą, ale ich wierzchnia warstwa imituje również kamień lub zdobi kolorami. Gotowe wykończenie to ich największa zaleta. W przeciwieństwie do drewnianych okładzin nie wymagają bowiem lakierowania, malowania ani specjalnej konserwacji. Po prostu mocujemy je na ścianie i gotowe.
Materiałem używanym do produkcji paneli ściennych jest zazwyczaj nowoczesna płyta wiórowa typu MDF lub LDF, czyli o średniej lub zmniejszonej gęstości. Pokrywa się ją laminatem papierem nasyconym żywicami termoutwardzalnymi. To właśnie laminat decyduje o kolorze i wzorze na powierzchni panela. Ze względu na właściwości MDF i LDF ten typ okładzin świetnie sprawdza się w tzw. pomieszczeniach suchych, czyli wszędzie poza łazienką, kuchnią, pralnią. Do tych ostatnich przeznaczone są panele wykonane z PCW, czyli polichlorku winylu. Mają jednorodną strukturę, a na dodatek PCW jest niewrażliwe na wilgoć. Można je wykorzystać nawet w miejscach narażonych na bezpośredni kontakt z wodą, np. na ścianie przy natrysku. Panele mogą służyć jako wykończenie ścian, sufitów czy skosów na poddaszach. Są nie tylko efektowną dekoracją, ale też dobrą izolacją akustyczną. Zależnie od miejsca układa się je pionowo, w jodełkę (ściany) bądź poziomo (skosy i sufity). Powierzchni montażowych nie trzeba specjalnie przygotowywać. Dlatego panele mogą być np. na nie otynkowanej ścianie.
Aby okładzina ładnie wyglądała, trzeba zamaskować miejsca łączeń w narożnikach, przy drzwiach i oknach, a także założyć listwy sufitowe i przypodłogowe. W przypadku paneli z PCW to proste zadanie. Profile wykończeniowe zakłada się przed zamocowaniem paneli, a potem tylko wciska odpowiednie osłonki. Panele laminowane wymagają większego wysiłku - listwy trzeba przybić gwoździkami albo przykleić klejem silikonowym.
Panele mają formę desek o szerokości od 10 do ok. 30 cm. Mogą też różnić się długością. Laminowane mierzą zwykle 260-270 cm, natomiast z PCW 260-600 cm. Oczywiście najwygodniej jest, gdy długość desek odpowiada wysokości ścian, ale nie jest to konieczne. Panele można bowiem przyciąć do odpowiednich wymiarów, także wtedy, gdy np. dwa skrajne wymagają zwężenia. Do przymocowania paneli potrzebny jest stelaż z drewnianych listewek, tzw. łat. Przykręca się je do ściany za pomocą wkrętów lub kołków rozporowych. Łaty rozmieszcza się w rzędach co 40-60 cm, pozostawiając puste przestrzenie między listewkami, by powietrze mogło swobodnie krążyć pod okładzinami. Łaty trzeba też zamocować w narożnikach, wokół okien i drzwi. Przy montażu paneli z PCW, do stelaża z łat musimy najpierw zamocować profile, czyli szyny pod listewki wykończeniowe, wieńczące narożniki. Pierwszy panel mocuje się do łat klamrami (na ścianie pięcioma, na skosach i sufitach siedmioma), zaczynając od narożnika. Następne łączy się ze sobą na pióro i wpust, po czym też klamrami przybija do łat .
Uwaga! Gdy kładziemy panele w kuchni czy łazience, drewniane listwy trzeba zaimpregnować.
